Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011
της Μαρίας Τζαμπούρα
Ο γάλλος Ζαν Ταμπαρύ (Jean Tabary) ξεκίνησε την καριέρα του από το περιοδικό- σταθμό στο χώρο των κόμικ Vaillant το 1956, σχεδίασε πλήθος επιτυχημένων σειρών και χαρακτήρων αλλά έγινε κυρίως γνωστός μέσα από την πολυετή συνεργασία του με τον σεναριογράφο René Goscinny ( Αστερίξ ), ως o “πατέρας” του κακού, ποταπού, αχρείου, απαίσου, μεγάλου βεζίρη Ιζνογκούντ.
Μεγαλομανής, ραδιούργος και με ανεξέλεγκτα νεύρα, γίνεται αβίαστα πολύ συμπαθής παρά την κακία του.
Ίσως γιατί πίσω από τον αξιοματούχο στη Βαγδάτη, αναγνωρίζουμε τον διπλανό μας ή ακόμη και τον εαυτό μας που απλώς προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο που δεν μπορεί να ελέγξει. Το αστείο δεν έγκειται στο ότι επιβιώνουμε αλλά στο ότι συνεχώς προσπαθούμε να φέρουμε τα πράγματα στα δικά μας μέτρα. Γελώντας με τις ατελέσφορες μηχανορραφίες του Ιζνογκούντ, αυτοσαρκαζόμαστε, ξορκίζοντας έτσι τις δικές μας αποτυχίες.
Χάρη σε αυτόν, η εμμονική προσύλωση προς ένα ανέφικτο στόχο έπαψε να είναι προνόμιο ηρώων ή ρομαντικών. Πολύ ανακουφιστικό, ιδίως στις μέρες μας που όλες μας οι πράξεις καλούνται να έχουν αποτέλεσμα και μάλιστα εντυπωσιακό!
Ο Tabary, ακόμη και μετά το θάνατο του Goscinny, συνέχισε τη δημιουργία και έκδοση άλμπουμ με τις περιπέτειες του συναρπαστικά απαίσιου βεζίρη, ο οποίος αναζητά πάντα τον τρόπο για να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη!
Ο δημιουργός “έφυγε” πρόσφατα, πλήρης ημερών, στις 18 Αυγούστου 2011.
Τα άλμπουμ του κυκλοφορούν μεταφρασμένα σε πολλές γλώσσες – και στα ελληνικά, από την ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ.
Ο γάλλος Ζαν Ταμπαρύ (Jean Tabary) ξεκίνησε την καριέρα του από το περιοδικό- σταθμό στο χώρο των κόμικ Vaillant το 1956, σχεδίασε πλήθος επιτυχημένων σειρών και χαρακτήρων αλλά έγινε κυρίως γνωστός μέσα από την πολυετή συνεργασία του με τον σεναριογράφο René Goscinny ( Αστερίξ ), ως o “πατέρας” του κακού, ποταπού, αχρείου, απαίσου, μεγάλου βεζίρη Ιζνογκούντ.
Μεγαλομανής, ραδιούργος και με ανεξέλεγκτα νεύρα, γίνεται αβίαστα πολύ συμπαθής παρά την κακία του.
Ίσως γιατί πίσω από τον αξιοματούχο στη Βαγδάτη, αναγνωρίζουμε τον διπλανό μας ή ακόμη και τον εαυτό μας που απλώς προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο που δεν μπορεί να ελέγξει. Το αστείο δεν έγκειται στο ότι επιβιώνουμε αλλά στο ότι συνεχώς προσπαθούμε να φέρουμε τα πράγματα στα δικά μας μέτρα. Γελώντας με τις ατελέσφορες μηχανορραφίες του Ιζνογκούντ, αυτοσαρκαζόμαστε, ξορκίζοντας έτσι τις δικές μας αποτυχίες.
Χάρη σε αυτόν, η εμμονική προσύλωση προς ένα ανέφικτο στόχο έπαψε να είναι προνόμιο ηρώων ή ρομαντικών. Πολύ ανακουφιστικό, ιδίως στις μέρες μας που όλες μας οι πράξεις καλούνται να έχουν αποτέλεσμα και μάλιστα εντυπωσιακό!
Ο Tabary, ακόμη και μετά το θάνατο του Goscinny, συνέχισε τη δημιουργία και έκδοση άλμπουμ με τις περιπέτειες του συναρπαστικά απαίσιου βεζίρη, ο οποίος αναζητά πάντα τον τρόπο για να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη!
Ο δημιουργός “έφυγε” πρόσφατα, πλήρης ημερών, στις 18 Αυγούστου 2011.
Τα άλμπουμ του κυκλοφορούν μεταφρασμένα σε πολλές γλώσσες – και στα ελληνικά, από την ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ.
πηγή book press